Saara, Kraj Saary (Saarland)
Powierzchnia: 2 570 km²
Ludność: 1 mln
Stolica: Saarbrücken
Saara. Jechać czy nie jechać?
Czy komukolwiek kojarzy się z czymś Saara? I czy polscy turyści w ogóle zaglądają w ten kąt Niemiec?
Często zadawałam sobie to pytanie, zanim zdecydowałam się tu postawić nogę. Nawet przesiadać się tu nie było po drodze. Ale strona o Niemczech bez jednego landu, jakkolwiek mało pociągający by się wydawał, byłaby niekompletna.
Zatem moja pierwsza wizyta wypadła dopiero w 2013 roku. Celem był symbol landu – słynna pętla Saary (Saarschleife), rzeki od której land, stolica i kilka innych miejscowości wzięły swoją nazwę. Problem ze „szlajfą” jest taki, że trzeba poświęcić jej dużo czasu, bowiem dotarcie na punkt widokowy z najbliższej miejscowości, Mettlach, nie jest wcale takie proste. Ostatecznie udało mi się podjechać kawałek autobusem i punkt zaliczyłam. Ale piesza wyprawa i rejs statkiem trafiły do notatnika z planami na przyszłość.
Przy okazji tej podróży odkryłam coś jeszcze. W niepozornym Mettlach znajduje się słynna fabryka porcelany Villeroy & Boch. Trzy firmowe sklepy, główny, świąteczny i outlet, wystarczają, by poczuć się prawie jak w galerii nowoczesnej sztuki. Jedną z nabytych porcelanowych figurek, świątecznego niedźwiadka, chętnie pokazywałam podczas spacerów po berlińskich jarmarkach, jako przykład, co kiedyś zawieszano na choinkach. Niestety, zwiedzanie fabryki też zostało odłożone na czas nieokreślony.
Rankiem, następnego dnia, starczyło mi jeszcze trochę czasu, by przejść się nieco po stolicy landu, Saarbrücken, i sfotografować najbardziej znany kościół w mieście (też znak rozpoznawczy), Ludwigskirche. I tyle. Miasto nie rzuciło na kolana, „szlajfa” zaliczona.
Huta Völklingen – hit absolutny
I pewnie na tym by się skończyło, gdyby nie pewien widok, który ujrzałam przypadkiem z pociągu. Kupa industrialnego żelastwa, pospawana i poskręcana w imponującą hutę. Dzisiaj zabytek z listy światowego dziedzictwa UNESCO. Teraz już było pewne, że do Saarland wrócę i to niebawem.
Co nastąpiło już kolejnego lata. W Saarland spędziłam trzy pełne dni, do maximum wykorzystując jednorazowo opłaconą kartę* uprawniającą do wielu wstępów. Przyznam się, że gdyby nie ta atrakcyjnie cenowo karta, nie poznałabym tylu atrakcji i nie odwiedziła tylu muzeów. Zwiedziłam między innymi wspomnianą hutę w Völklingen, interaktywne centrum prehistorii Gondwana i muzeum górnicze w Schiffweiler, Ogród Zmysłów w Merzig, cztery muzea, zoo, basen w Saarbrücken, wzięłam udział w oprowadzaniu po mieście z przewodnikiem. To, rzecz jasna, nie daje mi nawet podstaw, by twierdzić, że poznałam Saarę, ale przekonałam się o jednym: warto tam się wybrać i nieco pozwiedzać.
Jest to również region atrakcyjny dla wędrowców, a że mało poznany, to ma w sobie coś z egzotyki (bliskość Francji i wspólna historia też ma na to wpływ). Moim celem wciąż pozostaje Neunkirchen (m.in. miejsce urodzenia Ericha Honeckera), okolice Perl ze swoim rzymskim dziedzictwem i kilka wędrownych szlaków, między innymi graniczny, z rzeźbami „Cerda & Celtoi” (jak to brzmi!) oraz szlaki premium w paśmie Hunsrück.
*niestety karta ta została już wycofana, pojawiła się za to nowa, którą niebawem opiszę. Tutaj przeczytasz o innych ciekawych ofertach.
Saara. Co warto tu jeszcze zobaczyć?
Saara to region słynący głównie z tradycji górniczych i hutniczych. Najlepszym tego przykładem jest huta w Völklingen, wpisana w 1994 roku na listę UNESCO. Dzisiaj jest to ogromny park tematyczny, atrakcyjny wizualnie i wykorzystywany na wystawy i masowe imprezy, między innymi koncerty i festiwale. Poza specjalistycznymi obiektami poświęconymi górnictwu, niemal każde miejscowe muzeum ma dział powiązany z tą tematyką. W 2015 roku odwiedziłam mega-ciekawą i przepięknie zaaranżowaną wystawę „Erbe” (Dziedzictwo) w Schiffweiler, i byłam przekonana, że pozostanie ona na stałe. Niestety tak się nie stało. Szkoda, że w tym przypadku nie zrobiono wszystkiego, by te ekspozycję zamienić w muzeum.
Rzymskie i Celtyckie dziedzictwo
W północnej części landu podkreślone jest celtycko-rzymskie dziedzictwo regionu. W Otzenhausen znajduje się tzw. „Pierścień Hunów”, jedno z największych celtyckich założeń fortyfikacyjnych w Europie. Menhiry w pobliżu Blieskastel, a także kopce pogrzebowe na Priesberg też należą do epoki przed Rzymianami. Ślady po tych drugich są widoczne między innymi w Nenning, gdzie znajduje się rekonstrukcja willi, a także w muzeum w Schwarzenacker i archeologicznym parku w Borg.
Szlaki spod znaku kuchcika
Dla tych którzy lubią wędrować, Saara to prawdziwy raj. Znajduje się tu ponad 60 dróg premium, utworzonych w większości w postaci pętli, której pokonanie zajmuje kilka godzin. Różnorodna tematyka, od wędrówek po skałach, obok licznych studni, parku z wilkami, śladami dawnych szmuglerów czy zabytkowych młynów, sprawia, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Nie należy również zapominać o najpiękniejszej trasie, wiodącej przez punkt z widokiem na pętlę Saary.
Kilkanaście szlaków wędrownych oznaczonych jest również specjalnym słowem „Tafel-” i symbolem czapki kucharza. Oznacza to, że po drodze można spróbować regionalnych potraw i smakołyków. Saarlandzka kuchnia uchodzi za jedną z najlepszych w północnej Europie.
Stolica landu
Stolica Saary, Saarbrücken, do najpiękniejszych miast nie należy. Pełno tu powojennych budowlanych koszmarków, zwanych w Niemczech „Bausünde”. Najczęściej odwiedzany jest kompleks zamkowy z muzeami i kazamatami oraz przepiękny barokowy kościół Ludwika. Popularny jest też Park Niemiecko-Francuski i ogród zoologiczny.
Przekroczyć granice
Turystycznie Saarland jest częścią większego regionu obejmującego sąsiedni land niemiecki Nadrenię-Palatynat, Luksemburg, francuską Lotaryngię oraz belgijską Walonię. Wiele kulturowych szlaków prowadzi przez kilka krajów, np. Droga Rzymian (Straße des Römers) czy szlaki industrialne. Sam land jest celem raczej krótkich pobytów, zarówno dla Niemców jak i sąsiadów. Dla turystów z Polski huta w Völklingen i pętla Saary może być ciekawą przerwą w podróży na południe Europy.